Praktyka prywatna

Nauka jazdy z doświadczonym kierowcą. Ogromną pomocą zarówno dla nas, jak i instruktorów nauki jazdy są rodzice, którzy posiadają prawo jazdy i są w stanie zapewnić możliwość prowadzenia prywatnej praktyki.

Im dokładniej możesz odtworzyć to, co robią profesjonalni instruktorzy, tym bardziej pomożesz uczniowi odnieść sukces.

Pierwsza rzecz, o której należy pamiętać: Przed wyruszeniem w drogę z uczącym się kierowcą upewnij się, że spełniasz minimalne wymagania. Masz ukończone 21 lat i posiadasz pełne prawo jazdy (odpowiednie dla typu używanego pojazdu) od co najmniej trzech lat.

Musisz także pamiętać, że nie jesteś tylko pasażerem, ale także przełożonym, który ponosi odpowiedzialność za swojego kierowcę i innych użytkowników drogi.

Planowanie tras: Planowanie tras jest niezbędne na wczesnych etapach nauki, a źle zaplanowane może prowadzić do błędów i frustracji ucznia. Często prowadzi to do nerwowych sytuacji w samochodzie.

Nie ma pośpiechu, krok po kroku: jeśli na przykład Twój uczeń często gaśnie silnik podczas wjazdu na główną drogę, prawdopodobną przyczyną jest niewystarczająca praktyka w cichszych obszarach o mniejszym natężeniu ruchu. Najlepiej unikać godzin szczytu na drogach, dopóki uczeń nie poczuje się pewnie.

Upewnij się, że podstawowe umiejętności, tak zwane „podstawy prowadzenia pojazdu”, są na swoim miejscu, a sukces nadejdzie. Sprawdź u instruktora nauki jazdy, czy zaplanowana trasa jest odpowiednia.

Komunikacja z uczniem

Twój dobór słów będzie miał znaczący wpływ na reakcję ucznia. Staraj się być precyzyjny w instrukcjach. Jeśli chcesz, aby uczeń zwolnił, powiedz mu, o ile powinien zmniejszyć prędkość, na przykład do 20 mil na godzinę.

Musisz pamiętać, że czynności, które możesz wykonać samodzielnie, mogą być dla ucznia sporym wyzwaniem.

Jeśli popełniono błędy, zamiast mówić uczniowi, co zrobił źle, powiedz mu, co ma zrobić następnym razem, aby się poprawić. Kiedy uczeń odniesie sukces, chwal go; pomoże to zwiększyć ich pewność siebie.

Nie pozwól uczniowi się spieszyć. Kiedy ludzie uczą się prowadzić samochód, często starają się zrobić wszystko bardzo szybko. Nie mówię tu ogólnie o przyspieszeniu pojazdu, ale o czasie potrzebnym na wykonanie konkretnej akcji czy manewru. Aby wykonać coś prawidłowo, np. włączyć się do ruchu na skrzyżowaniach, prędkość początkowa nie powinna być większa niż tempo starszych pieszych. Im wolniej uczeń to zrobi, tym lepiej i skuteczniej będzie to działać. Jednak pośpiech może prowadzić do wielu błędów. Wraz ze wzrostem pewności i wiedzy wzrasta prędkość.

Jako kierowca

Nadzorujący musisz zapoznać się z podstawowymi technikami: lusterkami, kierunkowskazami, pozycjonowaniem, prędkością i obserwacją. Ten schemat jest podstawą prowadzenia pojazdu i niezastosowanie się do niego może wyrządzić więcej szkody niż pożytku.

Jako instruktorzy musimy spędzać więcej czasu na korygowaniu błędów, w których rozwoju mogła pomóc mama lub tata, a to może prowadzić do dodatkowego czasu i pieniędzy.

Na koniec pamiętaj, że w niektórych sytuacjach uczeń nie reaguje tak szybko, jak mogłoby się wydawać, a praca z nim będzie wymagała dużo cierpliwości.